Een droom met schubben

Wat een belevenis.

Afgelopen zaterdag was het nog prachtig weer om een fietstochtje te maken. Nog even nagenieten van
het zonnetje. Natuurlijk mag een terrasje niet ontbreken. Gelukkig vonden we bij ons, in ’t Lochterhuys, nog een heerlijk terrasje in de zon. Uit de wind.


Een lekker koffietje, en wat vooral zo heerlijk is bij hen, je krijgt er altijd een lekker stuk koek bij, en een potje met wat lekkers.


En dan plots, aan het tafeltje naast me, zie ik een Koppel gezellig in de krant bladeren. Voel je het al komen? Ja hoor, de buurtkrant. Met mijn foto op de voorpagina!!! . Ow, ow, spannend. Wat er dan door je lijf gaat, is bijna niet in woorden te vatten. Natuurlijk ben je benieuwd of de mensen het zien, of ze je herkennen, of ze al dan niet door hebben dat ik naast hen zit.

Tegelijk besef ik…. How, Yo, niet te hard van stapel lopen. Rustig blijven en vooral, blijf bescheiden, blijf je pure zelf. Héél belangrijk! Gewoon “ik”. (ze hebben me niet opgemerkt, hoor)

Een dag later deed ik mijn brievenbus open en hopla… het tijdschrift “Marie” van het Mariaziekenhuis lag in de bus. Wat was ik benieuwd naar het artikel. Ah ja, ik wist dat het erin zou staan. Ik ben toch op bezoek geweest bij de PR van het ziekenhuis.

Ik blader door het prachtige tijdschrift en knal in het midden, waar het boekje open valt, sta ik in het
groot te pronken met mijn boekje, met als titel "Een droom met schubben". Hoe origineel gevonden!

Het werd een artikel van twee bladzijden lang. En och, och, Ann, wat heb je dat mooi geschreven. Dank je wel hiervoor.

Je ziet, mogelijkheden en gelegenheden volgen zich op. Ik stel me open en laat het gebeuren.

Ik denk aan Alex en zijn/mijn draak. Ik neem een drakensteentje in de hand en doe een wens…
"Ik wens dat Alex en zijn draak heel veel kinderen mogen helpen en ondersteunen"
Laat het steentje en de draak hun werk maar doen. Tot gauw.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Een droom met schubben

drakenontdekking op school

boekenbottelarij

even last van mijn hooggevoeligheid

Kinderen reageren

Interview